Czego się nauczysz:
* czym są Incoterms,
* jakie znaczenie mają Incoterms dla eksporterów towarów,
* najczęściej używane terminy.
Co to są Incoterms?
Wysyłanie eksportowanych towarów do nabywców może być dość złożonym procesem. Podczas negocjowania umowy z nabywcą będziesz musiał omówić i uzgodnić:
* gdzie towary mają być dostarczone,
* kto organizuje transport,
* jakie ubezpieczenie jest potrzebne i kto je opłaca,
* kto zajmuje się procedurami celnymi,
* kto płaci wszelkie cła i podatki.
Incoterms (międzynarodowe warunki handlowe) to rodzaj międzynarodowego systemu skrótów, który ma na celu jasne przydzielenie, uzgodnienie i zapisanie wszystkich Twoich odpowiedzialności, kosztów oraz związanych z eksportem produktów ryzyk. Są stosowane na całym świecie, zazwyczaj w umowie lub innym formularzu umowy sprzedaży dla wszelkich eksportowanych przez Ciebie towarów – i powinny być zapisane na fakturach eksportowych.
Są one opracowywane przez Międzynarodową Izbę Handlową (ICC). Obecną wersją jest Incoterms 2020. Poprzednia wersja to Incoterms 2010, i możesz nadal zobaczyć odniesienia do warunków z tej wersji w dokumentacji handlowej.
Incoterms 2020 zawiera 11 warunków. Siedem z nich obejmuje wszystkie formy transportu, a 4 są przeznaczone dla frachtu morskiego.
Incoterms 2020 zawiera 11 zasad, każda z nich najlepiej stosowana w różnych sytuacjach:
1. **EXW (Ex Works)**: Sprzedawca udostępnia towar w swoim zakładzie. Kupujący odpowiada za cały transport i ryzyko. Stosowany, gdy kupujący ma lepszą kontrolę nad procesem transportowym.
2. **FCA (Free Carrier)**: Sprzedawca przekazuje towar przewoźnikowi wyznaczonemu przez kupującego. Dobry wybór, gdy kupujący chce kontrolować koszty transportu i logistyki.
3. **CPT (Carriage Paid To)**: Sprzedawca pokrywa koszty transportu do wskazanego miejsca przeznaczenia, ale ryzyko przechodzi na kupującego, gdy towar zostanie przekazany pierwszemu przewoźnikowi. Przydatne, gdy sprzedawca może uzyskać lepsze stawki frachtu.
4. **CIP (Carriage and Insurance Paid To)**: Podobnie jak CPT, ale sprzedawca dodatkowo musi ubezpieczyć towar podczas transportu. Idealne, gdy kupujący i sprzedawca chcą dzielić ryzyko.
5. **DAP (Delivered at Place)**: Sprzedawca dostarcza towar do miejsca przeznaczenia, nie odpowiada za rozładunek. Używane, gdy kupujący chce uniknąć zarządzania logistyką.
6. **DPU (Delivered at Place Unloaded)**: Sprzedawca odpowiada za dostarczenie i rozładunek towaru. Opcja dla sprzedawców, którzy chcą zapewnić dodatkowe usługi.
7. **DDP (Delivered Duty Paid)**: Sprzedawca pokrywa wszystkie koszty i ryzyko, włącznie z cłem i podatkami. Idealne dla kupujących, którzy nie chcą zajmować się formalnościami celnymi.
8. **FAS (Free Alongside Ship)**: Sprzedawca dostarcza towar obok statku. Stosowany w handlu morskim, gdy kupujący chce kontrolować załadunek i transport morski.
9. **FOB (Free on Board)**: Sprzedawca ponosi koszty i ryzyko do momentu załadunku towaru na statek. Preferowany w handlu morskim, gdy kupujący ma ustalone procedury transportowe.
10. **CFR (Cost and Freight)**: Sprzedawca pokrywa koszty transportu do portu przeznaczenia, ale ryzyko przechodzi na kupującego po załadunku na statek. Dobry dla sprzedawców z doświadczeniem w organizowaniu transportu morskiego.
11. **CIF (Cost, Insurance and Freight)**: Sprzedawca pokrywa koszty, ubezpieczenie i fracht do portu przeznaczenia. Najlepsze dla kupujących, którzy chcą mieć pewność pokrycia ubezpieczeniowego podczas transportu morskiego.
Zgoda na warunki
Zgódź się na warunki, ale upewnij się, że obie strony wiedzą, co to oznacza w praktyce i każdy może zrobić to, na co się zgodził. Jeśli Twój nabywca zajmuje się odprawą celną, czy ma odpowiednią wiedzę i właściwe dokumenty? Czy będziesz musiał uwzględnić dodatkowe koszty lub wsparcie, na przykład dla ubezpieczenia lub korzystania z brokera celnego?
